دکتر یونس کریمی

 

 

دکتر یونس کریمی (1387- 1308 ه.ش.)، متولد درگز، تحصیلات پزشکی را در دانشگاه تهران گذراند و بعد از کسب تخصص بیماریهای عفونی و گرمسیری، دوره میکروبیولوژی و ایمینولوژی را در انستیتو پاستور پاریس طی کرد. دکتر کریمی سال ها رییس بخش اپیدمیولوژی انستیتو پاستور ایران بود؛ 25 سال از عمر خود را وقف تحقیقات بیماری های مختلف (بالاخص طاعون) در کردستان و آذربایجان کرد و به عنوان کارشناس سازمان بهداشت جهانی به کشورهایی مختلف دنیا نظیر برزیل و زئیر و تانزانیا سفر نمود.
دکتر یونس کریمی در سال 1335 نوع جدیدی از بورلیا را کشف کرد که به نام استادش، آن را بورلیا بالتازاردی نامگذاری کرد. همچنین از کارهای ایشان شناخت كانونهاي وحشي اين بيماري به كمك آزمايشات سرمي از روباه است. در سال 1357، یک کانون جدیدی از بیماری طاعون از منطقه سراب در آذربایجان شرقی توسط کریمی و همکارانش گزارش شد. همچنین در سال 1360 اولین مورد تولارمی غده ای در انسان توسط دکتر یونس کریمی تشخیص داده شد. دکتر کریمی دارای مقالات متعدد بین المللی در زمینه طاعون می باشد و کتاب "طاعون و همه گیری شناسی آن" ایشان در سال 1356 توسط انستیتو پاستور ایران انتشار یافته است. این کتاب شامل آخرین یافته های آن زمان دربارة کانون های سرایت طاعون در دنیا و ایران بود و همچنین اطلاعات با ارزشی دربارة گونه هایی از جوندگان که باعث شیوع طاعون انسانی در ایران بودند را دربرداشت.

از يافته‌هاي مهم دکتر کریمی و همکارانش، كشف بقاي طاعون در خاک عمق لانه‌هاي جوندگان تلف شده از طاعون است كه مورد توجه خاص دنياي علم و دانش قرار گرفت. اين پديده تحت عنوان «طاعون خاكي» یا "طاعون مدفون" به جهانيان معرفي شد که توجیه راز بقای طاعون در طبیعت بود.